Η υδραυλική άσβεστος παρασκευάζεται με όπτηση ασβεστολιθικών πετρωμάτων(1000-1200 °c) με αυξημένη περιεκτικότητα σε οξείδια του αργιλίου και του πυριτίου. Η περιεκτικότητα σε άργιλο είναι 10-15%.
Σβέση της υδραυλικής ασβέστου
Η σβέση της υδραυλικής ασβέστου γίνεται στον τόπο παραγωγής της αμέσως μετά την όπτηση. Το προϊόν της όπτησης ραντίζεται με όση ποσότητα νερού απαιτείται για να μετατραπεί σε υδράσβεστο. Ακολούθως, αφήνεται στο περιβάλλον για 10 μέρες περίπου, όπου υφίσταται συμπληρωματική σβέση και κονιοποιείται.
Πήξη και σκλήρυνση της υδραυλικής ασβέστου
Η πήξη οφείλεται κυρίως στους υδραυλικούς συντελεστές της κονίας. Όμως στην πήξη και την σκλήρυνση συμβάλλει και η μικρή ποσότητα cαο που σχηματίζεται κατά την όπτηση, το οποίο αφού ενυδατωθεί και μετατραπεί σε υδράσβετο, cα(οη)2, αντιδρά με το co2 της ατμόσφαιρας και οδηγεί στο σχηματισμό cαco3 και στη στερεοποίηση του, δηλαδή στη λίθωση της υδρασβέστου.
Εφαρμογές της υδραυλικής ασβέστου
Η υδραυλική άσβεστος μαζί με άμμο δίνει κονιάματα, τα οποία έχουν καλύτερες μηχανικές ιδιότητες από τα κονιάματα της αερικής ασβέστου, υστερούν όμως προς της αντοχές των τσιμεντοκονιαμάτων, επειδή περιέχουν σημαντικό ποσοστό ελεύθερης ασβέστου. Σε ορισμένα επισκευαστικά κονιάματα επιβάλλεται η χρήση υδραυλικής ασβέστου, κονιάματα της οποίας συνδυάζονται φυσικοχημικά και μηχανικά καλύτερα με δομικά στοιχεία.
Η χρήση υδραυλικής ασβέστου για την παρασκευή κονιαµάτων είναι γνωστή από την αρχαιότητα.
Οι κονίες της υδραυλικής ασβέστου έχουν το πλεονέκτηµα σε σύγκριση µε την αερική άσβεστο να
ενυδατώνονται και να στερεοποιούνται παρουσία νερού, λειτουργώντας σαν «φυσικά τσιµέντα».
Η φυσική υδραυλική άσβεστος προέρχεται από την έψηση ασβεστολίθων στους οποίους
συνυπάρχουν αφενός ανθρακικό ασβέστιο και αφετέρου άργιλοι ή διοξείδιο του πυριτίου σε µη
κρυσταλλική κατάσταση (άµορφο), σε ποσοστά από 15 έως 35%. Στη συνέχεια το προϊόν της
έψησης ενυδατώνεται και µετατρέπεται σε σκόνη µε ή χωρίς λειοτρίβηση. Μία από τις βασικές
διαφορές στην παραγωγή µιας υδραυλικής ασβέστου και ενός τσιµέντου πόρτλαντ είναι η
θερµοκρασία έψησης (Callebaut, 2001).
Κατά την έψηση ενός ασβεστόλιθου που περιέχει αργίλους ή άµορφο διοξείδιο του πυριτίου,
οι άργιλοι καταστρέφονται σε θερµοκρασίες από 400 έως 600 °C, ενώ στο θερµοκρασιακό εύρος
από 850 έως 1250 °C δηµιουργούνται µε το οξείδιο του ασβεστίου, ασβεστοπυριτικές και
ασβεστοαργιλικές φάσεις. Στο τσιµέντο πόρτλαντ, που παράγεται από έψηση ασβεστολίθων και
αργιλικών προσµίξεων σε θερµοκρασίες πάνω από 1400 °C, κατά την περίτηξη δηµιουργείται το
κλίνκερ. Οι υδραυλικές φάσεις των ανωτέρω δυο προϊόντων διαφέρουν, δεδοµένου ότι το πυριτικό
Η χρήση υδραυλικής ασβέστου για την παρασκευή κονιαµάτων είναι γνωστή από την αρχαιότητα.
Οι κονίες της υδραυλικής ασβέστου έχουν το πλεονέκτηµα σε σύγκριση µε την αερική άσβεστο να
ενυδατώνονται και να στερεοποιούνται παρουσία νερού, λειτουργώντας σαν «φυσικά τσιµέντα».
Η φυσική υδραυλική άσβεστος προέρχεται από την έψηση ασβεστολίθων στους οποίους
συνυπάρχουν αφενός ανθρακικό ασβέστιο και αφετέρου άργιλοι ή διοξείδιο του πυριτίου σε µη
κρυσταλλική κατάσταση (άµορφο), σε ποσοστά από 15 έως 35%. Στη συνέχεια το προϊόν της
έψησης ενυδατώνεται και µετατρέπεται σε σκόνη µε ή χωρίς λειοτρίβηση. Μία από τις βασικές
διαφορές στην παραγωγή µιας υδραυλικής ασβέστου και ενός τσιµέντου πόρτλαντ είναι η
θερµοκρασία έψησης (Callebaut, 2001).
Κατά την έψηση ενός ασβεστόλιθου που περιέχει αργίλους ή άµορφο διοξείδιο του πυριτίου,
οι άργιλοι καταστρέφονται σε θερµοκρασίες από 400 έως 600 °C, ενώ στο θερµοκρασιακό εύρος
από 850 έως 1250 °C δηµιουργούνται µε το οξείδιο του ασβεστίου, ασβεστοπυριτικές και
ασβεστοαργιλικές φάσεις. Στο τσιµέντο πόρτλαντ, που παράγεται από έψηση ασβεστολίθων και
αργιλικών προσµίξεων σε θερµοκρασίες πάνω από 1400 °C, κατά την περίτηξη δηµιουργείται το
κλίνκερ. Οι υδραυλικές φάσεις των ανωτέρω δυο προϊόντων διαφέρουν, δεδοµένου ότι το πυριτικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου